Gisteren was de crematie van mijn schoonvader. Ik zag er erg tegen op. Het spreken tijdens de plechtigheid viel me erg zwaar, maar ik was toch blij dat ik namens de familie enkele woorden kon spreken. Er waren ongeveer 120 mensen. Het deed mijn schoonmoeder goed dat er zoveel mensen gekomen waren. De heer A. van Dijck van het Havenbedrijf en vriend en bridgepartner P. van Woerkom spraken mooie woorden. Fijn dat het verdriet gedeeld werd.

23 oktober 2008

Afgelopen dinsdag liepen we door de straten van München. We hadden het klokkenspel bewonderd en geslenterd langs de winkels rond de Marienplatz. We liepen over de Viktualienmarkt en luisterden naar het enthousiaste geschreeuw van de vele voetbalfans van het Italiaanse Fiorentina die ’s avonds de Champions Leage wedstrijd tegen Bayern München zouden bijwonen in de Allianz Arena. Temidden van de drukte en de gezelligheid werden we gebeld door de moeder van Hans dat zijn vader getroffen was door een zware hersenbloeding en met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht. Diverse keren hadden we telefonisch contact. Helaas kwam al snel het bericht dat hij was overleden. Een groter contrast bestond niet: de uitzinnige voetbalfans in de stad en het verdriet dat ons trof op de hotelkamer. Gelukkig kon de ANWB-alarmcentrale zorgen voor een snelle terugvlucht. Om 20.50 uur konden we terugvliegen. Daarna volgden vele emotionele momenten: het weerzien met Hans’ moeder, het regelen van heel veel zaken rond de begrafenis en het verdriet om het heengaan van Hans’ vader en mijn schoonvader. Maandag is de crematie.

19 oktober 2008

Vandaag bezochten we mijn broer Steven voor het eerst in zijn appartement in Freising. Het was erg gezellig en hij had een heerlijke lunch bereid. In de trein van Freising naar ons hotel in München was het ’s middags erg druk. Ik zat op een klapstoeltje in het halletje tussen twee coupés. Berend zat in de wandelwagen en Hans stond tegen de treindeur aangedrukt. Naast hem stond een jonge vrouw van even in de twintig. Ze droeg net als ik een zwarte jas en hield een witte tas tegen zich aangeklemd. Berend keek rond. Hij wees Hans aan.

‘Papa.’

Toen keek hij naar mij.

‘Mama.’

Vervolgens wees hij de jonge vrouw met de zwarte jas aan en zei: ‘Andere mama.’

Echt leuk klonk dat natuurlijk niet, zeker niet toen hij het maar bleef herhalen. Hans zei dat ik het juist als een compliment moest opvatten.

‘Jij ziet er nog net zo jong uit als die vrouw.’

Daar troost ik me dan maar mee.

10 oktober 2008

Vrijdagavond, 20.30 uur, tien jaar geleden. Ik zit op de bank en kijk naar Baantjer. De Cock moet een moord oplossen, voor Vledder gaan de ontwikkelingen te snel, Keizer krijgt de rotklusjes, Prins negeert de toenaderingen van Vledder en Buitendam buldert zijn welbekende ‘eruit’. Na het programma bel ik broer Steven, die gewoontetrouw opneemt met ‘De Cock’. We nemen de uitzending door. Tien minuten later poets ik mijn tanden, haal de make-up van mijn gezicht en duik mijn bed in. Na een week fulltime voor de klas gaat om kwart voor tien het licht uit.

Vrijdagavond, 20.30 uur, 10 oktober 2008. Ik ben tien jaar ouder, heb geen volledige baan meer voor de klas, maar ben wel moe. Ik wil naar het café van Smalle Lowietje, maar in plaats daarvan hang ik lusteloos achter de computer, bekijk mijn Hyves, krabbel hier en daar iets, check mijn e-mail en lees weblogs van anderen. Ik mis De Cock. Waarom is er geen Baantjer op televisie?

30 september 2008

Ik lig met een warme pyjama aan onder een fleecedekentje op de bank. Naast me staat een doos tissues. Op tafel liggen keelpastilles, wybertjes, pottertjes en dropjes. Paracetamol is mijn grootste vriend. Ik blader in een tijdschrift, maar lees niet. Hans brengt me een schaaltje meloen en een warme kop thee. Hij aait over mijn voorhoofd, maar ik merk het nauwelijks. Ik voel me hondsberoerd.

24 september 2008

Gisteren deelde de decaan in 5 vwo studiegidsen uit. Hij wees de leerlingen op het nut van het bezoeken van open dagen op verschillende universiteiten. Zinloos, dacht ik vanmorgen, toen ik vernam dat de Amsterdamse hoogleraar klinische psychologie en deskundige op het gebied van zelfdoding Kerkhof reageerde op het nieuws dat het aantal zelfmoorden in Nederland vorig jaar fors is afgenomen. Hoezo, what’s in a name?

22 september 2008

Toen ik vanmorgen mijn computer opstartte, zag ik direct aan het logo van Google dat de herfst vandaag begint. Ik houd vooral van het voorjaar en de zomer, maar het lijkt of het najaar sinds enkele jaren zonniger en zachter is dan ooit. Gisteren heb ik bijvoorbeeld in Ouddorp lekker op een bankje in de zon gezeten: in een shirtje en met zonnebril. Wordt de herfst de nieuwe zomer?

14 september 2008

Wie oog heeft voor de natuur, ziet de mooiste dingen. Vandaag kwamen wij in de bossen bij Driebergen-Zeist een koraalzwam tegen. Een prachtige paddenstoel. Ik waande me even in de wateren bij Aruba, voelde aan mijn hoofd of mijn snorkel nog goed zat, maar besefte al snel dat ik gewoon liep in het bos in Nederland. Je hoeft niet ver weg om mooie dingen te zien.

7 september 2008

Op het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam waren op podia, in stands, zalen en buiten uitgevers en schrijvers aanwezig met één doel: laten zien dat lezen leuk is. De boeken die het komende jaar uitkomen, werden gepresenteerd. Een hele dag slenteren langs stands, luisteren naar interviews, neuzen in ‘vooruitleesboekjes’, laten signeren van boeken, ontmoeten van schrijvers. Het was een gezellige dag. Ik kwam thuis met tassen vol promotie- en leesmateriaal, waar onder het boek Boek van Boeken 2008: een boek met 127 smaakmakende fragmenten uit dit najaar te verschijnen boeken. Het boekenseizoen is geopend!

6 september 2008

Vandaag gaf ik voor vijftien volwassenen en drie kleine kinderen een high tea ter gelegenheid van mijn verjaardag ruim twee weken geleden. Weken geleden begon de voorbereiding. Allereerst schaften we een etagère aan, want wat is een high tea als de hapjes niet boven elkaar op een etagère uitgestald liggen? Daarna volde een tijd waarin we recepten uitzochten, bedachten en uittestten. Dat laatste bleek nodig, want de eerste keer dat wij scones maakten, leken het meer stones. Vandaag waren ze echter zoals ze horen te zijn en iedereen was tevreden over de smaak. Het was een gezellige middag.

28 augustus 2008

De verbeelding is niet gebonden aan wetten, zelfs niet in de beperkte wereld van de gevangenis. Fantasie maakt mogelijk wat niet is, ze maakt de harde werkelijkheid leefbaar. Einstein zegt: ‘Fantasie is belangrijker dan weten.’

Deze tekst las ik in een cel in de voormalige gevangenis in Tongeren. Hier staat de oudste gevangenis van België. In 1844 werden daar voor het eerst Belgische gevangenen in afzonderlijke cellen ondergebracht. Tot april 2005 was de gevangenis in gebruik. Momenteel is het gebouw opengesteld voor publiek. Het was de derde gevangenis die ik bezocht. Aan de hand van foto’s, filmbeelden, citaten en ander materiaal kreeg ik een goed beeld van het leven achter de tralies in Tongeren. De gevangenen waren in de troosteloze cellen inderdaad op hun fantasie aangewezen. Gelukkig hoef je niet gevangen te zitten om je fantasie te laten werken!

23 augustus 2008

Ik ben tegen kinderarbeid, maar het is best leuk om je een uur lang door minderjarigen te laten rondrijden in een riksja!

21 augustus 2008

Het is vandaag 39 jaar geleden dat ik geboren werd. Ik heb mijn verjaardag vaak in het buitenland gevierd, omdat deze dag nu eenmaal bijna altijd tijdens de zomervakantie valt. Erg is dat niet. Ik geniet twee keer van het ‘verjaardagsgevoel’: op de verjaardag zelf als ik het vier in kleine kring en later in Nederland als ik het vier met familie en vrienden. Hans had gisteravond samen met de jongens het vakantiehuisje opgeleukt met ballonnen. Ik had al wel een vermoeden, want hij drong er gisteravond nogal op aan dat ik alvast naar bed ging. ‘Anders ga je alvast naar bed. Je ziet er moe uit.’ Toen ik aan zijn verzoek gehoor gaf en het bed opzocht, hoorde ik in de woonkamer een stukje plakband dat van het rolletje gehaald werd. Toen Hans later ook naar bed ging en ik zei dat ik zo’n droge keel had, sprong hij uit bed om een flesje water te halen.

Ik kreeg best veel pakjes. Om tien uur aten we een heerlijke tompouce, die in België overigens een glacé heet. Vanavond gaan we uit eten. Het is een echte feestdag!

19 augustus 2008

Om me heen zie ik zwetende en rennende kinderen die fanatiek zachte balletjes in een mitrailleur proppen om ze even later naar beneden te kunnen schieten. Achter de kinderen lopen ouders af en aan met vuilniszakken vol balletjes. Dat is Baluba, een enorme speelhal in park Erperheide in Peer te België. Wie denkt dat Baluba alleen voor kinderen is, zit fout. Ik zie steeds meer volwassenen plaatsnemen achter de mitrailleurs, op de glijbanen, in de legobak of op de springkussens. Spelen is gewoon leuk!

16 augustus 2008

Onderzoeksbureau PanelClix heeft onderzocht wat mensen die net op vakantie geweest zijn voor goede voornemens hebben. Op nummer één staat ‘lezen’, gevolgd door vaker de liefde bedrijven en genieten van exotische gerechten. Nu lees ik altijd al veel, eet regelmatig iets anders dan een Hollandse stamppot met gehaktbal en met het bedrijven van de liefde zit het ook wel goed. Betekent dit dat ik na de zomervakantie nog meer zal lezen, vrijen en exotisch zal eten? Ik ben de afgelopen zeven weken drie maal op vakantie geweest. In de septembermaand zal ik het zwaar krijgen. De boeken zullen niet aan te slepen zijn, ik zal bekaf zijn van al die vrijages en de (super)markten zullen afgestruind worden voor allerlei exotische ingrediënten. Ik weet niet of mijn werkgever daar blij mee zal zijn. Is er nog wel tijd voor werk?

9 augustus 2008

Rafael Nadal won dit jaar Wimbledon. Het EK Voetbal werd in het Ernst Happelstadion gewonnen door Spanje. Carlos Sastre bracht de gele trui in de Tour de France naar Parijs. Spaanse sporters doen het goed dit jaar. De Olympische Spelen zijn nog maar net begonnen of Samuel Sanchez pakte voor Spanje het goud bij het wielrennen. De Spanjaarden zijn na de Japanners de grootste visconsumenten ter wereld. Misschien ligt daarin hun geheim.

31 juli 2008

Van 1988 tot 1998 bezocht ik bijna jaarlijks met mijn vader en broers de Wateringse Wielerdag. De donderdag na de Tour de France organiseerde het Wateringse Wielercomité een criterium voor profs: 100 km, 65 ronden. De wedstrijd begon om 18.30 uur, maar wij waren altijd al uren van tevoren aanwezig. We volgden elk jaar hetzelfde schema. Eerst kochten we een boekje met het wielerprogramma, daarna schaften we een tribunekaartje aan, vervolgens aten we een patatje en dan namen we al snel een goede positie in op de tribune: 50 meter voor de finishlijn. Vanaf die plek kon je namelijk makkelijk het parcours op. Ruim voor aanvang van de wedstrijd kwamen de renners al aan en wij glipten dan het parcours op met onze handtekeningenboekjes. In 1988 reed tourwinnaar Pedro Delgado mee. Nog steeds koester ik zijn handtekening. Dat jaar won Steven Rooks de bollentrui en dat had ons geïnspireerd tot het maken van bolletjespetten. Een jongetje wees zijn vader onze petten aan. ‘Kijk, zij hebben bolletjespetten.’ De vader vroeg ons direct waar wij die gekocht hadden en geloofde niet dat wij zelf zo creatief waren. Na 1989 eisten veel renners enorme bedragen voor deelname, dat het organisatiecomité geen tourwinnaar meer kon uitnodigen. Even goed gingen wij trouw.

Ik ben momenteel niet op vakantie, dus ik had vanavond in Wateringen kunnen zijn. Ik ging niet. Mijn oud-buurman merkte ooit meewarig na ons enthousiaste relaas over het criterium op: ‘Ach, ik begrijp dat je voor de sfeer gaat.’ Ging het om de sfeer? Misschien wel en die sfeer is niet meer terug te vinden. De bolletjestrui is dit jaar niet gewonnen door een Nederlander, mijn vader wil vast niet meer 65 maal op een tribune zitten kijken naar een voorbijflitsend peloton, mijn ene broer woont in München, mijn andere broer is moe van zijn baan in de verpleging en ik voel er ook niet veel voor om temidden van jonge kinderen als 38-jarige een handtekening te gaan vragen aan Frank en Andy Schleck, de nummers zes en twaalf uit het algemeen klassement. Sommige momenten kun je niet opnieuw creëren; die moet je af en toe beleven in je herinnering. Vanavond is zo’n avond.

30 juli 2008

Er zijn mensen die niet van het strand houden. Ze klagen over zand tussen hun boterham, hun tanden en kiezen, hun billen en de bladzijden van hun boek. Ik ga juist graag naar het strand en neem die enkele verdwaalde zandkorrel voor lief. Op het strand kom ik niet in de verleiding allerlei huishoudelijke klusjes te doen, word ik niet afgeleid door binnenkomende e-mails en overgaande telefoons en kan ik vrij en ongestoord van de natuur genieten. Ook Hans houdt van strandbezoekjes. Het zand roept zelfs de meest romantische gevoelens bij hem op.

27 juli 2008

Vandaag was het een warme, benauwde dag. Het leek me een goed plan om de gisteren gekochte Noordpoolbollen te eten. Het hielp niet tegen de hitte. De echte verkoeling kwam pas na het nuttigen van een gekoeld blikje sinas.

19 juli 2008

De komende week staat in het teken van onze Holland Tour.

17 juli 2008

Met het vertrek van Riccardo Riccò uit de Tour is het derde dopinggeval in deze Tour de France een feit. Kenmerkend voor hem waren zijn klimcapaciteiten en sprintmogelijkheden. Hij kreeg de bijnaam Il Cobra vanwege zijn sluwe koerstactiek. Die bijnaam krijgt nu een geheel nieuwe betekenis: bevat het lichaam van een cobra de gifstof neurotoxine, zo bevat dat van Riccò synthetische erythropoëtine, beter bekend onder de naam EPO. Waar zijn de tijden dat men de Tour de France reed op een boterham met pindakaas?

16 juli 2008

Soms wil je Engelser zijn dan een Engelsman. Gisteren waren we in Engeland voor een kort bezoek aan York. Ik wilde graag Fish and Chips eten en thee drinken met scones. Straat in, steeg uit, maar geen Fish and Chips. Pas toen we al geluncht hadden, ontdekten we een winkel waar vis met friet verkocht werd. Geen Fish en Chips, dacht ik, maar scones ga ik wel eten. De meeste tearooms waren echter vol en hadden een lange wachttijd. Bij andere serveerden ze de thee boven, maar dat was niet praktisch vanwege Berends wandelwagen. Eindelijk troffen we Little Shambles Tearooms, waar beneden enkele tafels uitnodigend klaarstonden. Hier zouden we de scones gaan eten. Helaas stiefelde net een groep oude vrouwtjes voor ons naar binnen. Een half uur later keerden we terug, maar de vrouwtjes nipten nog aan de theekopjes en begonnen net aan hun vers bereide scones. Gelukkig heb ik in York genoeg andere Engelse indrukken opgedaan om het een geslaagd tripje te doen zijn. The Minster is een prachtige kathedraal. In Stonegate en the Shambles kun je heerlijk wandelen, evenals over de oude stadsmuur. Het spoorwegmuseum was de moeite waard en het uitzicht over de stad vanuit het reuzenrad was mooi. En voor scones ga ik gewoon naar In den Biesenschuur, dé tearoom in Spijkenisse.

8 juli 2008

‘Het kabinet trekt de komende drie jaar vier miljoen euro extra uit voor het taal- en leesonderwijs voor kinderen op de basisschool. Dat heeft staatssecretaris van Onderwijs Sharon Dijksma (PvdA) dinsdag bekendgemaakt.’ Dit las ik net op de website van Dagblad De Pers. Aan de ene kant is het positief dat er geld beschikbaar komt voor leesonderwijs. Aan de andere kant is het bedroevend dat het nodig is. Goed kunnen lezen is zó belangrijk en bovendien nog leuk ook!

25 juni 2008

Vandaag las ik in het Algemeen Dagblad dat de Berlijnse voetchirurg Henrik Boack in één klap de lievelingsarts is van alle Duitse vrouwen. Volgens hem zouden vrouwen meer schoenen moeten kopen. ‘Wie vaak van schoen verandert, belast zijn voeten niet altijd op dezelfde plek,’  zegt Boack in Der Tagesspiegel. Met name bij het voorkomen van de veelvoorkomende hallux valgus ( kromme grote teen) zou een volle schoenenkast wonderen doen. Ik ben direct naar de schoenenwinkel gegaan en heb mezelf getrakteerd op een nieuw leuk hakschoentje. Ook ik ben fan van Boack! Nu Hans nog overtuigen dat de aanschaf van een tweede schoenenkast uiterst noodzakelijk is.

22 juni 2008

Nu Nederland uit het EK ligt, bereid ik me alvast voor op de Tour de France die op 5 juli in Brest in Bretagne van start gaat. Ik houd vooral van de Tour de France als toeschouwer. Fietsen is niet mijn hobby. Vandaag maakten we een fietstocht van ongeveer 25 kilometer rond de Brielse Maas. We deden er met inbegrip van twee pauzes tweeëneenhalf uur over. Het was een heerlijke tocht, maar het meest genoot ik van de picknick op het Brielse gras met uitzicht op het water.

15 juni 2008

Vaderdag 2008. Hans vond de gekochte en gemaakte cadeautjes leuk. Toch denk ik dat hij vanmorgen tijdens het uitpakken in ‘het grote bed’ niet zoveel lol had als ik afgelopen woensdag. Ik had een doosje gekocht met een blanco katoenen stropdas en vier stiften: ‘Maak je eigen stropdas!’ Berend ging gehuld in een verfschort fanatiek aan de slag. Hij pakte de stiften echter steeds verkeerd beet: met de stiftkant in zijn knuistje. Met de onderkant kraste hij op de stropdas. Uiteindelijk is het gelukt en staan er een paar mooie puntjes en streepjes op de das. Ik heb hem nog gepimpt met enkele vaderdagteksten.

13 juni 2008

Op het EK ging Nederland afgelopen maandag de strijd aan met Italië. Met succes: Nederland won met 3-0. Italië ging ten onder. Heeft deze Italiaanse nederlaag de verhoudingen tussen Italianen en Nederlanders bekoeld? Keert elke Italiaan Nederland de rug toe? Nee. Hiernaast staat Femke. Zij zit in 5 vwo. De jongen naast haar heet Nico. Hij woont in Italië. Gisteren stond hij opeens voor Femkes neus. In het lokaal wiskunde. Als verrassing. Italianen: het zijn romantici. Ze gaan voor de liefde. Laat het hun passie zijn. Dan is voetbal de onze.

1 juni 2008

Ik kom regelmatig in mijn geboortestad Vlaardingen, maar vandaag was ik er als toerist. Ik bezocht met man en zoontje het Visserijmuseum waar ik als kind vaak met mijn opa kwam. De visafslag, de aquaria, het zeemanswinkeltje, de sieraden van redersvrouwen, de filmzaal: alles had ik al eens gezien. Daarna wandelden we de haven rond. Tot slot kochten we een kroket bij Harteveld. In de snackbar hing een gedicht op van de Vlaardingse dichter Look J. Boden. Helaas waren de winkels dicht: anders had ik ook nog een Vlaardings ijzerkoekje gekocht.  

24 mei 2008

In het Libelle Fiësta Paviljoen werd schrijfster Martine Kamphuis vandaag geïnterviewd door Libelle-columniste en schrijfster Tineke Beishuizen. Martine Kamphuis heeft drie psychologische thrillers geschreven voor volwassenen bij De Arbeiderspers, maar belangrijker nog: zij won vorig jaar de John Flandersprijs van uitgeverij Averbode met het jeugdboek Roken is dodelijk. Dit boek is nu als Vlaams Filmpje uitgegeven en wordt door 11.000 Vlaamse kinderen gelezen. Dit jaar doe ik ook mee aan deze prijs. Onlangs heb ik een manuscript afgerond dat ik wil insturen in de hoop dat mijn jeugdboekje volgend jaar als Vlaams Filmpje wordt uitgegeven. Na afloop sprak ik met Martine Kamphuis over de wedstrijd. Ik hoop dat wij ooit collega’s worden.

22 mei 2008

Toen ik eenentwintig was, reisde ik vaak met de trein. Op een dag stond er een enquêtrice op het station. Ze hield verschillende mensen aan en ondervroeg hen. De ondervraagden lachten als zij de vragen stelde. Na afloop bedankte ze hen hartelijk en overhandigde hen een presentje. Mij sloeg ze over. Waarom? Ik wilde ook ondervraagd worden! Wat voor vragen zou ze stellen? Wat voor cadeautje kregen de ondervraagden? Ik wilde ook zo’n cadeautje. Ik trok de stoute schoenen aan en stapte op haar af.

‘Wat voor enquête houdt u? Ik heb wel even tijd.’

‘Dit is alleen voor mensen boven de achttien,’ zei ze.

‘Maar ik ben eenentwintig,’ zei ik.

Ze geloofde me niet. Ik werd vijf jaar jonger geschat dan ik in werkelijkheid was. Nu zou ik een gat in de lucht springen. Toen baalde ik enorm.

17 mei 2008

In februari 2006 bezocht ik de legendarische voormalige gevangenis Alcatraz. Met de boot kwam je op het eiland aan. Het was enorm druk. Op het terrein en in de cellen kon je vrijelijk rondlopen. Vandaag was ik in het kader van ‘De poort gaat open’ bij de Open Dag van de justitiële jeugdinrichting De Hartelborgt in Spijkenisse. Via de website www.depoortgaatopen.nl had ik me begin april al aangemeld. Er waren ongeveer 100 bezoekers. Per drietal mochten we naar binnen. Eerst werd mijn identiteitsbewijs gecontroleerd en moest ik de uitnodigingsbrief tonen. Vervolgens werd mijn tas gescand en moest ik door de metaaldetector. Ik moest mijn schoenen en haarklem uitdoen. Na een centrale bijeenkomst in de sportzaal gingen we in groepen van tien uiteen. Mijn gids werkte als gedragsdeskundige. Ik nam plaats in een wagen van de Dienst Justitiële Inrichting waar gevangenen in vervoerd werden. Ik zag een cel, die daar kamer genoemd wordt, van binnen en ik bezocht de vele leslokalen. De rondleiding was echt heel interessant. Mijn verblijf in De Hartelborgt duurde van 10.00 uur tot 13.00 uur. De jongeren daar zitten er soms zes jaar. Ik kan iedereen een bezoek aan een justitiële inrichting aanraden, maar dan wel op de Open Dag.

11 mei 2008

Voor de tweede keer vierde ik Moederdag. Om half zeven kwam Berend in het grote bed. Papa diepte uit de kast een aantal pakjes. Ik kreeg een aantal lieve cadeautjes, maar het leukste geschenk was het woordje mama dat Berend herhaaldelijk uitkraaide.

7 mei 2008

Vandaag heb ik mij tegoed gedaan aan een heerlijke Magnum Classic. Mijn eerste Magnum at ik in 1989 toen ik twintig jaar oud was. Na een potje tennis met oud-buurmeisje Jolanda van Laar genoot ik samen met haar van de dikke laag echte chocolade rondom een groot blok roomijs. Tennis bleek niet mijn sport te zijn. Ik ben bang van de bal. Toch heb ik er jarenlang opgezeten. Kwam dat door de Magnums na afloop? Het tennisracket heb ik aan de wilgen gehangen; de Magnum bleef.

30 april 2008

Toen ik vorige week de koffers inpakte voor deze vakantie, had ik niet in de gaten dat we Koninginnedag in België zouden doorbrengen. De vlaggetjes en de oranjekleding lagen dan ook nog thuis. Gelukkig had ik wel een oranje string met een gouden kroontje bij me, die ik ooit gekocht had toen Willem-Alexander en Maxima trouwden. Geen oranje boven, maar oranje onder! Mol ligt niet ver van de grens met Nederland. 's Morgens reden we naar Bergeijk in Nederland, waar het oranjegevoel echt helemaal kwam.

27 april 2008

Vandaag was ik voor het eerst op een dierenmarkt in het centrum van Mol. Ik keek mijn ogen uit: kratten, kooien en dozen vol vogels, kuikens, kippen, eenden, ganzen, cavia’s en konijnen. Voor 85 eurocent kon ik een kuiken kopen. Voor € 8,50 had ik er zelfs elf! De handelaars gingen niet zachtzinnig met de dieren om. Ruw duwden ze ontsnapte cavia’s terug de kratten in. Ganzen werden bij de nek beet gepakt en geshowd aan potentiële kopers. Ook zielig, dacht ik, maar 's avonds liet ik mij de frieten met kipnuggets goed smaken.

26 april 2008

Tijdens een wandeling in de Belgische plaats Mol naderde ik een bijzonder natuurgebied. ‘Gevoelig plekje. Kwetsbaar gebied.’ Ik nam de tekst direct voor waarheid aan en keerde om: het gebied is niet alleen kwetsbaar, maar het bord ook.

21 april 2008

Vandaag is in Dagblad De Pers de door mij geschreven column 'Rozen' te lezen.

18 april 2008
Toen ik nog bij mijn ouders woonde, gingen we af en toe brunchen in het Campanile Hotel in Vlaardingen. Je kon voor een vast bedrag onbeperkt opscheppen van de diverse buffetten. Met een reeds volle maag zwichtte broer Steven altijd voor de chocolademousse. Hij was daar gek op en schepte flink op. Thuis moest hij dat bezuren. Een uur lang lag hij altijd voor pampus op bed uit te buiken. Broer Steven is een paar dagen in Nederland. Met de hele familie gingen we gezellig eten in wokrestaurant ‘Sense of China’ in Hoogvliet. Steven logeert bij mijn ouders. Zou hij bij thuiskomst als vroeger weer direct op bed neerploffen? Ik denk het niet. In Hoogvliet bestond het toetjesbuffet uit ijs en fruit. Ik heb geen chocolademousse gezien.

12 april 2008

In de voormalige Verkadefabriek te ‘s- Hertogenbosch kun je tegenwoordig naar de film of het theater. Er huisvest ook een café/restaurant. Hans nuttigde een cappuccino. Ik dronk een kopje thee. We aten er een warme appelpunt bij. De stoelen zaten prima, het publiek was gezellig, we kregen een goede indruk van de voormalige fabriek en de appelpunt smaakte heerlijk. Toch miste ik iets. Ik kon er niet achterkomen wat, maar ineens wist ik het: ik miste  ‘de meisjes van Verkade.’

2 april 2008

Vandaag kon ik weer ontspannen in de krant lezen. Geen grappen en grollen en andere onwaarheden. Gisteren stopte ik halverwege met het lezen van de krant, want bij elk bericht was ik argwanend. Zou dit een 1 aprilgrap zijn? Op deze manier was er geen lol aan!

24 maart 2008

Vandaag is het dubbel feest: eieren zoeken èn sneeuwballen gooien.

23 maart 2008

Op de website van Trouw las ik dat de meerderheid van de Nederlanders Pasen (te) commercieel vindt en dat bijna de helft daar grote moeite mee heeft. ‘Nog maar 17 procent van de Nederlanders gaat nog traditioneel op jacht naar verstopte eieren en in een op de tien huishoudens worden nog eieren beschilderd. Bijna de helft van de Nederlanders stopt dan ook veel liever een chocolade variant in de mond dan een echt ei.’ Of/of? Het chocolade-ei sluit bij mij het kippenei niet uit. Vanmorgen namen wij de tijd voor een uitgebreid paasontbijt met een gekookt eitje en later bij de thee en koffie lieten wij ons de chocolade-eieren goed smaken. Zo’n ontbijt heeft mij nog nooit windeieren gelegd. Pasen is immers ont’haas’ten. En een (chocolade)ei hoort daarbij!

17 maart 2008

Ik ben eigenlijk nooit jaloers. Dat is ook niet gek: ik heb een fantastische man en een lief zoontje, mijn werk bevalt me prima, ik woon in een fijn huis en ik ben gezond. Bij het begrip jaloezie denk je snel aan lonkende mannen die reikhalzend naar vrouwelijk schoon uitkijken. Als mijn man al lonkend kijkt, is dat naar mij. Vandaag heb ik geleerd dat dit evolutionair bepaald is. In Dag van vandaag staat een verslag van een onderzoek over jaloezie uitgevoerd door de Rijksuniversiteit Groningen. Volgens de onderzoekers is er een verband tussen de lengte van een man en zijn jaloezie. Lange mannen zijn minder vaak jaloers. Had ik de illusie dat andere vrouwen mijn man koud laten vanwege zijn oprechte interesse in mij, blijkt het gewoon om zijn lengte van 1.98 meter te draaien. Moet ik nu jaloers zijn op zijn lengte? Zelf ben ik slechts 1.64 meter en dat is gemiddeld. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat vrouwen van gemiddelde lengte het minst jaloers zijn. Zou ik al jaloers willen zijn, dan zal dat niet lukken: de evolutie staat dat niet toe.

13 maart 2008

Op de site van mijn tandarts las ik dat er steeds meer honden en katten naar de tandarts gaan. Het aantal declaraties voor tandheelkundige zorg bij deze dieren is in 2007 met bijna 40 procent toegenomen ten opzichte van het jaar daarvoor. Er is nu een groep dierenartsen die zich gespecialiseerd heeft in tandheelkundige zorg bij dieren. Hoewel ik zo bang als een wezel was, kon ik vanmorgen gewoon terecht bij een tandarts voor mensen. Van een oude vulling was een stuk afgebroken. De tandarts bekeek het ontstane gat.

‘Dat is niet voor de poes,’ zei hij. ‘De kies moet opnieuw gevuld worden.’

‘Is het die kies waaraan ik ooit een wortelkanaalbehandeling gehad heb?’

‘Ja, die is het.’

‘Gelukkig. Dan doet het boren geen zeer.’

De tandarts lachte.

‘Ik kan ook een verdoving geven, als je dat wilt,’ zei hij, maar dat was niet nodig. Ik voelde niets en verliet enige tijd later de behandelkamer met een nieuwe gladde vulling. Ik kon tevreden zijn. De tandarts had me niet als een hond behandeld.

6 maart 2008

Gisteren gonsde het van de geruchten. ‘Morgen is het Smurfenruildag bij Albert Heijn.’ Ook in de  Bonusbrochure had ik de oproep gelezen. Smurf je verzameling compleet op de Smurfen ruilmiddag. Kom op woensdagmiddag 5 maart Smurfen ruilen bij Albert Heijn. Gewapend met een bakje dubbele smurfen en een lijstje met de ontbrekende exemplaren smurfde ik vanmiddag naar Albert Heijn. Buiten klonk het bekende melodietje al door de speakers. Binnen was echter geen smurf te zien! Er was helemaal geen ruilmiddag of hij was al geweest! Van ellende deed ik nog maar wat boodschappen. Ik was er nu toch. Bij de kassa kreeg ik één smurf. Thuis maakte ik nieuwsgierig het zakje open. Zou het één van de mij nog ontbrekende smurfen zijn? Nee hoor – hoe ironisch! - het was Moppersmurf. Teleurstelling alom, want die heb ik al. Ik begin op mijn werk maar een Smurfenruilmoment. Want wat moet ik met 4 Babysmurfen, 2 Klussmurfen, Luilaksmurf, Brilsmurf, Potige smurf, Moppersmurf en Gargamel extra, terwijl ik Voetbalsmurf, Lolsmurf, Muzieksmurf en Baksmurf nog niet heb? Wie smurft me mijn verzameling compleet te maken?

1 maart 2008

Maart roert zijn staart! De maand is nog geen dag oud of de storm met zware tot zeer zware windstoten heeft afgelopen nacht al een hoop ellende veroorzaakt. Omgevallen bomen, vallende dakpannen, wegwaaiende fietsenhokken, verbogen verkeerslichten, uit voorzorg ontruimde zaterdagmarkten, kapotte leidingen en blikschade. Bij mijn ouders waaide een behoorlijke tak van een boom. Mijn jongste broer maakte een mooie foto van de afgebroken tak en stuurde hem per e-mail naar RTL4. Ik ben benieuwd of hij vanavond in het weerbericht te zien is.

28 februari 2008

Vandaag is het maart/aprilnummer van het blad Hollands Diep verschenen. In het vorig nummer stonden drie verhaaltjes van A.L. Snijders. Hij wordt de koning van de Zeer Korte Verhaaltjes genoemd. Bij de verhaaltjes stond een oproep om ook een Zeer Kort Verhaaltje te schrijven. In het nummer dat nu in de winkel ligt, staat het door mij geschreven verhaal Honderd.

27 februari 2008

Ik ben in Assen en heb daar veertien levensgrote beelden uit het Terracotta Leger bewonderd. In het Drents museum zijn tot en met 31 augustus deze beelden uit het graf van keizer Qin Shi Huang Di te zien. Hij was de eerste keizer van China en leefde 200 jaar voor Christus. Toen hij keizer werd, liet hij meteen zijn eigen mausoleum graven. Er hebben 700.000 (dwang)arbeiders aan gewerkt. Het terracotta leger moest hem vergezellen en beschermen in het hiernamaals. De Olympische Spelen in Peking, de tentoonstelling Go China! in Assen en Groningen en de zeer uitgebreide belangstelling voor China in de media: China is hot! Een nieuwe hype lijkt geboren. Ik heb best trek in nasi of fou yong hai, maar we kunnen de aandacht voor China ook overdrijven. Vanavond eet ik varkenshaas met aardappelsalade en frietjes.

24 februari 2008

Van 1987 tot 1999 hield ik in een schrift met harde kaft bij welke boeken ik las. In het schrift staan 550 boeken genoteerd. Een aardige score. Ik heb eigenlijk geen idee hoeveel boeken ik nu jaarlijks lees. Jammer. Eén van mijn goede voornemens voor het komende jaar was om opnieuw bij te houden welke boeken ik lees. Ik heb het schrift van toen klaarliggen. Vandaag kan ik het eerste boek noteren: Marte Jacobs van Tim Krabbé. Het staat wel kaal nu er slechts één boek op een nieuwe bladzijde is genoteerd. Ik ga snel in een nieuw boek beginnen!

17 februari 2008

In diergaarde Blijdorp keek ik vol bewondering naar een Indische neushoorn. Deze was nog klein, maar toch al indrukwekkend in zijn grootte. Een volwassen neushoorn weegt bijna 2000 kilo. Hij leeft in de bos- en waterrijke gebieden van Noordoost-India en Nepal. De neushoorn neemt graag een water- of modderbad om de huid te verkoelen. Hij is net een mens. Hoewel, waar zie je tegenwoordig nog van die enorme huidlappen? In Nederland hebben weliswaar steeds meer mensen te lijden onder overgewicht, maar de extra kilo's zijn niet altijd zichtbaar. De mens neemt al snel zijn toevlucht tot liposuctie, diëten van Sonja Bakker en de Weight Watchers of verhullende kleding.  

15 februari 2008

Gisteren was het Valentijnsdag, maar vandaag is ook een speciale dag. Ik hoop dat iedereen weet welke dag. Op de site van het programma Vroege Vogels van de VARA is vandaag een column van mij geplaatst over de dag van vandaag. De titel luidt Warm. Trek gerust iets warms aan tijdens het lezen!

14 februari 2008

Bonbons, bloemen, boeken: het zijn misschien wel de meest gegeven cadeaus op deze Valentijnsdag. Stille aanbidders geven hun geliefde een attentie, maar ook uiten geliefden in het algemeen elkaar hun liefde. Ik houd wel van Valentijnsdag. Er kunnen niet dagen genoeg zijn om elkaar iets te geven of lief te zijn voor elkaar.

Ik heb zo’n dag niet nodig om mijn vriend of vriendin de liefde te bewijzen!

Het is te commercieel.

Waarom moet ik op Valentijnsdag per se iets geven? Daar doe ik niet aan mee.

Dit zijn veel geuite kreten van mensen die niets met deze dag hebben. Natuurlijk heb je zo’n dag niet nodig en kun je elkaar altijd verwennen. Toch kun je op deze dag ook iets leuks voor elkaar doen.

Dat Valentijnsdag niet voor iedereen rozengeur en maneschijn is, merkte ik vandaag. Op de gang zat een meisje te huilen. Toen ik naar haar toe ging en vroeg wat er was, antwoordde ze: ‘Ik had een roos gestuurd naar mijn beste vriendin, maar zij heeft er geen naar mij gestuurd. Nu wil ik geen vriendinnen meer zijn.’

Wat moet je daar als docent nu op antwoorden? Het is mooier te geven dan te nemen? Echte vriendschap hangt niet af van één roos? Ik wist het niet en haalde voor haar maar een bekertje water.

10 februari 2008

Hoewel het vandaag een prachtige dag was, was het nog geen lente. De zon scheen weliswaar en er was weinig wind, maar als je met je gezicht in de zon zat, had je een koude rug. Dat weerhield mij er niet van om in de duinen te picknicken. De pret begon thuis al tijdens het vullen van de picknicktas. Er gingen geen kant-en-klare boterhammen mee, maar doosjes gevuld met crackers, bakjes halvarine, mini-doosjes jam, losse plakjes kaas, bekertjes, theezakjes, Opkikkers, thermosflessen heet water en bestek. Hoe onhandig het ook is om met de zon in je gezicht op een houten bankje de meegenomen crackers te smeren, thee te zetten en alles te nuttigen, een geserveerde lunch in een chique restaurant kan daar niet aan tippen!

5 februari 2008

‘Kans op depressie is groot als je 44 bent,’ kopt het Algemeen Dagblad van gisteren. ‘Op die leeftijd ben je het kwetsbaarst.’ Zelf ben ik 38. Ik heb dus geen reden tot zorgen, ware het niet dat mijn man wel de genoemde leeftijd heeft. Is een depressie op komst? Geef ik hem te weinig aandacht? Moeten mijn zoontje en ik meer tijd met hem doorbrengen? Kan ik hem nog wel alleen in de auto laten rijden? Moet ik vaker met hem praten? Zal ik vanavond zijn lievelingsgerecht koken? Negeer ik bepaalde signalen? Heeft hij meer hoofdpijn dan normaal? Grijpt hij stiekem naar de fles? Valt zijn werk hem te zwaar? Staart hij verwezen uit het raam? Vragen waar ik geen antwoord op heb, maar die mij van minuut tot minuut bezighouden. Ik zit in een diepe dip, een kolossale crisis, een immense inzinking, een niet te negeren neerslachtigheid door zijn mogelijke 44-jaarsdepressie en ik zie geen oplossing. Help! Kan de dokter me geen antidepressiva voorschrijven?

4 februari 2008

Ik was één van de ruim zeven miljoen mensen die gisteren de uitzending van Peter R. de Vries met de bekentenis van Joran van der Sloot bekeek. Met verbijstering en ongeloof heb ik naar de beelden gekeken. Vanmorgen heb ik diverse kranten gekocht om alles over de uitzending en de reacties van betrokkenen te lezen. In het Algemeen Dagblad  merkt Dave Hollaway, de vader van Natalee, op: ‘Waarom zou je een lichaam dumpen als daar geen misdaad aan vooraf is gegaan?’ Ik vraag me dat ook af. Het meest logische is toch dat je politie en ambulance belt? Vader Halloway gelooft niet dat zijn dochter zomaar is gestorven. Een andere vraag is of het meisje wel daadwerkelijk dood was toen zij in zee gegooid werd. Zij had misschien gered kunnen worden als er op tijd medische hulp geboden was. Mijn man en ik praatten nog tot lang na de uitzending door over de uitspraken van Joran van der Sloot. De woorden en beelden waren zo verbijsterend dat ik niet direct na de uitzending kon gaan slapen. Wrang is dat Joran zelf opmerkte er geen nacht minder om geslapen te hebben. ‘Ik had er helemaal geen gevoel bij en heb die nacht ook heerlijk geslapen.’ Voor de ouders van Natalee en de kijker is de zaak zo goed als helder. Laten we hopen dat politie en justitie met de beelden van de uitzending nieuwe wegen kunnen bewandelen om de zaak af te ronden.

31 januari 2008

Toen ik achttien jaar was, had ik mijn eerste rijles. Het was zeker niet mijn laatste, want pas na vijf keer afrijden, kreeg ik mijn rijbewijs. Ik was zo verrast dat ik uiteindelijk toch geslaagd was, dat ik het roze papiertje op het stadhuis ophaalde om er vervolgens jarenlang niets mee te doen. Drie jaar later pakte ik de draad weer op, nadat ik een paar opfrislessen gevolgd had. Autorijden: het is nog steeds niet mijn grote hobby. Ik krijg de auto nauwelijks de garage uitgereden, ik laat de motor zo nu en dan afslaan als het stoplicht op groen springt en over parkeren wil ik het al helemaal niet hebben. Mijn zoontje Berend heeft vandaag zijn eerste autoles gehad. Bij Albert Heijn mocht hij sturen tussen de schappen. Hij genoot ervan. Jong geleerd is oud gedaan. Ik hoop dat hij een betere chauffeur wordt dan zijn moeder.

27 januari 2008

Vlaardings roem

Geen haringbuis, geen kotter en geen botter,

geen logger en geen stoomfiets, ach! geen fluit

zag ik vanavond op de stroom.

‘k Zat aan de Doodsrivier. Slechts een condoom

dreef goedgemutst het zeegat uit.

Vanmiddag was ik met mijn vader in Schiedam waar de schrijver/dichter Lévi Weemoedt onder andere bovenstaand gedichtje voordroeg. Hij gaf ooit Nederlands op de middelbare school waar ik les had. Helaas heb ik hem nooit als docent gehad. Voor ruim 120 mensen bracht hij gedichten, verhalen en liedjes ten gehore al dan niet muzikaal ondersteund door Cornelis Pons. Weemoedt favoriete onderwerpen zijn mislukte liefdes, eenzaamheid, dood en verval, maar hij brengt ze met veel humor. Ik heb dan ook erg veel gelachen.

24 januari 2008

Vandaag heb ik warmte gehaald uit een plastic zakje. Bij de apotheek had ik ooit twee zakjes van stevig plastic gekregen met een gel-achtige stof en een stukje metaal erin. Als je het metaal ombuigt, vindt er een reactie plaats en wordt de gel warm. Ik droeg de zakjes in mijn handschoenen. Ideaal voor een koukleum als ik. Zeker op koude dagen! Echte warmte komt natuurlijk op andere manieren tot me: via een glimlach, een terloopse aanraking tijdens het passeren, de lichaamswarmte van mijn man of een kaarsje tijdens het avondeten.

20 januari 2008

In Oostvoorne liepen wij vandaag de blauwe paaltjeswandeling. Het was winderig, maar niet koud. We genoten volop van de rust en de natuur. We waren niet alleen op de paden. Een kudde IJslandse pony’s trok aan ons voorbij. Even later kwam een boswachter van het Zuid-Hollands landschap, die één van de dieren een pilletje voor ontworming gaf. Hij vertelde ons dat de acht pony’s in het gebied op natuurlijke wijze de vegetatie laag houden. De dieren zijn net olifanten wat hun geheugen betreft. Als ze één keer een Liga uit een wandelwagen hebben gepakt, vergeten ze dat niet meer. Vanaf dat moment steken ze hun neus in elke wagen op zoek naar Liga’s. Gelukkig bleven de pony’s die wij tegenkwamen op gepaste afstand. In het duingebied lopen ook zes Galloway-runderen. Als zo’n rund voelt dat zijn einde nadert, zoekt hij een stil plaatsje om te sterven: bijvoorbeeld in het kreupelhout. De boswachters kunnen het dier dan vaak niet meer terugvinden.

19 januari 2008

Op EZZULIA.NL verschijnt vanaf vandaag regelmatig een column van mij over literatuur in de les. De column die vandaag te lezen is, heet 'Een goede dag' en gaat over vandalisme, sociale controle en het boek Een goede dag voor de ezel van Tim Krabbé. EZZULIA.NL is dé allerbeste plek voor liefhebbers van boeken.

18 januari 2008

‘Computerfabrikanten hebben in 2007 wereldwijd 14 procent meer pc’s verkocht dan het jaar daarvoor. Het totale aantal kwam op 269 miljoen stuks.’ Dit bericht de Metro vandaag. Zou bij deze 269 miljoen computers ook de door ons in november gekochte babylaptop zitten?

15 januari 2008

Je hoort altijd dat geur en smaak met elkaar verbonden zijn. Smaak is voor een groot deel terug te voeren op geur. De tong neemt alleen waar of iets zoet, zuur, zout of bitter is. Deze gewaarwordingen bepalen samen met de geur de smaak van het eten. Waarom kan iets wat zo stinkt dan toch zo lekker zijn? Ik doel op de camembertsoort ‘Le Rustique Léger’ die ik gekocht heb. Op de verpakking staat un goût subtilement typé en dat klopt! De hele koelkast stinkt ernaar. Ik heb het kaasje in een goedsluitend plastic zakje verpakt, maar de geur laat zich niet tegenhouden door het plastic. Als ik een toostje gesmeerd heb, ruikt de kamer nog minutenlang naar de camembert. Mijn man moet er niets van hebben.

“Is die stinkkaas nu nog niet op?”

“Zeg me even wanneer je de koelkast opendoet, dan ga ik naar boven.”

Voor de rust in huis zal ik voortmaken met eten. Daarom smeer ik in mijn eentje nog maar een paar crackertjes, laat mijn neuspapillen hun werk doen in de wetenschap dat zij er nog lang van na zullen genieten…

14 januari 2008

Ik ben in een goede bui: de zon schijnt, het waait weliswaar, maar het is niet koud en vanmorgen heb ik in de tuin de eerste sneeuwklokjes gezien! Op Wikipedia las ik het volgende over deze bloem. ‘De bloem lijkt wit doch is feitelijk kleurloos. Een fijngeknepen bloemblad blijkt glashelder te zijn, doordat de luchtbelletjes tussen de bladcellen dan weggeperst zijn. Het is deze lucht die het invallende licht in alle richtingen weerkaatst, waardoor wij het als wit waarnemen. Sneeuwklokje is heel populair als tuinplant. In een heel groot deel van de tuinen in West-Europa is hij aangeplant. Hij geldt hier als een vroege voorjaarsbode.’ Ik houd niet van de winter, dus dat laatste spreekt mij erg aan. Exit winter! Wat mij betreft mag het voorjaar beginnen. Tot het ook daadwerkelijk zo is, geniet ik van de bloeiende sneeuwklokjes!

11 januari 2008

Beatrix bezoekt vijftigjarig Institut Néerlandais.

Reclassering liet Julien C. lopen.

Storm zorgt voor vertragingen in verkeer.

Historisch massagraf ontdekt in Bergen op Zoom.

Cocaïnebende opgerold in Leiden.

Utrecht krijgt eerste alcoholistenhostel.

Brandweer voert actie voor kortere werkweek.

President Europees hof koninklijk onderscheiden.

Dit zijn enkele nieuwsfeiten van 11 januari 2007. Voor mij was het belangrijkste nieuws vorig jaar de geboorte van Berend. Om 22.40 uur werd hij in het Ruwaard van Putten Ziekenhuis met een niet-geplande keizersnede geboren. Dat is nu een jaar geleden. Vandaag is het feest: hij is één jaar geworden. Ik geniet elke dag van hem en wens hem nog vele verjaardagen toe!

9 januari 2008

‘Steeds minder mensen smeren hun bammetje thuis maar geven rond lunchtijd toe aan de verleidingen van de luxe broodjeszaken en ruimgesorteerde bedrijfskantines. Volgens directeur Jan-Willem Grievink van het FoodService Instituut Nederland is de broodtrommel aan het verdwijnen doordat mensen een drukker en hectischer bestaan leiden.’ Dit valt vandaag te lezen in Dag. Uit de opmerking van Grievink maak ik op dat er mensen zijn die ’s avonds door stress van werk en gezin geen drie minuten tijd kunnen vrijmaken om hun lunch voor de volgende dag klaar te maken. Zij kopen wel een Italiaanse bol ‘gezond’ besmeerd met roomboter en belegd met volvette kaas of laten zij zich verleiden tot een kaascroissant. Hun gewicht zal toenemen, waardoor zij in hun overvolle agenda weer een gaatje moeten prikken voor een sportcursus. Dat levert weer stress op en binnen de kortste keren zitten zij overspannen thuis. Ik kan deze mensen maar één advies geven. Maak na het inruimen van de vaatwasser op je dooie gemak een lunch voor de volgende dag klaar. Smeer twee boterhammetjes met halvarine en kipfilet, snijd een plakje ontbijtkoek af, verpak een stukje komkommer in een plastic zakje, spoel een paar cherrytomaatjes onder de kraan af, schenk een beker vol met magere melk en stop het geheel in een vrolijk ogende brooddoos. Koelkast open en klaar is Kees! Zo’n dagelijks smeermoment geeft rust en verzekert je van een gezonde lunch. Smeren tegen stress helpt echt.

6 januari 2008

Er is hard gewerkt. Trap op, trap af. Passen en meten. Nog even bekijken en dan toch moeten wegleggen. De kerstboomspullen zijn weer naar de zolder. Niet alleen de boom met lichtjes, ballen, piek en slingers is uit de kamer, ook de vensterbanken en de ramen zijn leeg: geen kerstberen, sneeuwmannen, kerstkransen, sterren, kunsttakken, nepsneeuw en sledes met kerstknuffels meer in de woonkamer. Het is even wennen. Het oogt kaal in de kamer. Kaal, maar niet ongezellig. Gezelligheid haal je immers niet uit accessoires. Gezelligheid maak je zelf.

5 januari 2008

‘De theeconsumptie in Nederland schommelt al jaren rond de twee kopjes per dag per persoon (2,2 kopje om precies te zijn). Wel wordt er steeds meer losse thee verkocht.’ Dit las ik in het artikel Liever thee bij het diner in het Algemeen Dagblad van vandaag. Zelf ben ik een grootverbruiker. ’s Morgens, bij mijn tussendoortjes, tijdens de lunch en ’s avonds: de hele dag door drink ik thee. Alleen tijdens het diner prefereer ik een glas water, maar ook daarin kan verandering komen. Tegenwoordig hebben veel restaurants een aparte theekaart die aansluit bij de hoofdgerechten. Bij één van de gerechten in restaurant De Lindenhof in Giethoorn, gebraiseerde ossenstaart met eekhoontjesbrood, kan men zelfs een vintage-thee – een thee met een jaargang – drinken: de Pur Er Fu Zi Zhuan uit 1987. Ik juich deze thee-ontwikkelingen toe. Vroeger ging het wel anders. Ik kan me een dame herinneren die me tijdens het condoleren bij een begrafenis een kop koffie en een plak cake in de handen duwde. Op mijn vraag of er ook thee was, zei ze: ‘Nee, u drinkt koffie of niets.’

1 januari 2008

Ik wens iedereen het allerbeste toe voor het komend jaar: gezondheid, geluk en liefde. Het jaar 2008 zal voor mij in ieder geval een inspiratievol jaar worden. In mijn kerstpakket trof ik namelijk de Inspiratie kalender 2008 van Stephen R. Covey aan. In het voorwoord staat het volgende. ‘Covey laat zien hoe je het beste in jezelf naar boven haalt en zo de meeste creativiteit, kracht en resultaten behaalt.’ Dat belooft wat. Ik ga in ieder geval mijn best doen om leuke en boeiende verhalen en columns te schrijven dit jaar. Niet vanwege de kalender, maar omdat ik dat zelf wil.